Vrijdag 9 november 2012, Naples

Vr 09-11-2012 dag 12
Vannacht minder goed geslapen, vooral Marieke. De bedden hier zijn keihard. Marieke heeft heel veel last van haar linker schouder, zo erg zelfs dat ik er wat spierpijnzalf op heb gesmeerd wat we ooit in China hebben gekocht en nooit gebruikt. Dat spul ruikt zo sterk dat het bij Marieke zelfs op de luchtwegen slaat. Dus maar gauw weer er wat afgewassen, dat gaat beter. Het ontbijt viel niet tegen. Er waren hele zachte, niet droge boterhammen, allemaal apart in cellofaan verpakt, een lekker vruchtensapje, thee, jam en zoete cakejes. We konden boterhammen roosteren dat is altijd wel lekker. Toen we waren uitgecheckt wilden we het adres van ons hotel in Naples invoeren in Tomtom maar ook dit adres kende hij niet. Erg stom. Dus eerst weer het hotel in om via wifi een straat in de buurt te zoeken die Tomtom wel herkent. Zodoende gingen we zowat een half uur later weg. Eerst nog even getankt. Het eerste deel hebben we zonder Tomtom gedaan omdat we een weg wilden volgen die afweek van de standaard route. We wilden nl. de hele Gulf Boulevard naar het zuiden afrijden en nog een stukje verder. En dat was achteraf een goed plan want dat is een verschrikkelijk mooie route. Je mag maar 45 a 50 km per uur maar het is een brede rustige weg door een schitterende omgeving met mooie huizen, langs het water, over een soort van eilandjes en hele mooie bruggen en dammen. Dit was echt genieten. Ik kan hier weken rijden, zo mooi is het hier. Als afsluiter van deze route rijden we naar het doodstille puntje van het schiereilandje Mullet Key. Daar zijn we even gestopt en uitgestapt voor wat fotootjes en de benen strekken. Daarna zijn we verder gereden, eerst een stukje terug natuurlijk, richting Naples. We kozen voor de route “de kortste weg”. Die is 7 km korter dan de snelle weg maar duurt 1,5 uur langer. We gingen er vanuit dat het dan ook een mooie rit zou worden, vandaar die keuze. Ook op het route overzicht zouden we meer langs de kust rijden en dat trok ons wel. Maar achteraf bleek dat de langere tijdsduur niet was doordat we binnenwegen namen, maar, voor de mensen in de buurt van Rotterdam wel bekend, dat de weg een soort kingsize model was van de Groene Kruisweg. Je mag tot ca. 75 km per uur rijden maar de 1e 12 km hadden we al 10 verkeerslichten tegen. Ja, dan kan zo’n rit van enkele honderden kilometers wel heel lang duren. Dus hebben we op een gegeven moment maar besloten om toch de snelweg te nemen, dan kun je tenminste doorrijden en de omgeving van die korte weg was niets meer aantrekkelijker dan de snelweg. Waar doe je het dan voor. Ik weet het niet meer precies maar omstreeks 14 uur waren we in Fort Meyers. Die afslag hadden we gekozen om daar maar door een tussenstop eens rond te kijken. Ik had gekozen voor de Harbour side. Komen we daar is dat gedeelte van de haven afgesloten omdat er een botenshow plaats vindt. Je kunt daar wel weer komen maar dan moet je entree betalen. Dus hebben we maar in de buurt geparkeerd en hebben een stukje langs het water gelopen en wat gegeten wat we bij ons hadden. Was wel lekker overigens want het was weer schitterend weer en ongeveer 26 graden. Daarna zijn we weer verder gereden naar ons hotel in Naples. Toen we daar volgens ons in de buurt waren hebben we de weg gevraagd en inerdaad, we bleken er twee straten vandaan te zitten. Dus tegen 15 uur waren we bij ons hotel Lemon Tree Inn. Het is een soort van cottage met een twee persoonsbed, wasbakje in die kamer en een badkamer met bad en toilet. Een tv, koelkast en magnetron. De auto kunnen we vlakbij parkeren dus dat is gemakkelijk. Even wat spullen uitgepakt en wat zaken doorgenomen, toen zijn we naar Fifth Avenue gegaan. DE winkelstraat en straat met eetgelegenheden in Naples. Daar hebben we langs en in de winkels gelopen. Het is hier gruwelijk duur, ook het eten. En de mensen die je hier ziet lijken wel allemaal yuppen of rijke ouderen. Je ziet het ook aan de mensen en veel en grote dure auto’s en sportwagens. Leuk om te zien en leuk om te kijken in de winkels waar de meest gekke dingen te koop worden aangeboden. Zo Apart !!! Uiteindelijk zijn we maar ergens gaan eten. Vooraf hebben we maar eens een cocktail genomen dat hebben we hier nog niet gedaan in Amerika. Die van Marieke was redelijk, altijd een gok hoe iets uitvalt, maar die van mij was verrukkelijk. We hebben ze dan ook fifty fifty opgedronken. Ik had een steak besteld maar die kreeg ik met mijn kunsttandjes niet weg dus hebben wij onze borden maar geheel omgewisseld en heb ik een speciale burger met kaas etc. op en Marieke dus de steak, die kon hem goed wegwerken gelukkig. Na het eten was het danig fris geworden en zijn we wat sneller dan gebruikelijk naar het hotel gegaan. Toen we daar waren hadden we niet veel puf meer om nog eens terug te gaan richting de drukte, dat doen we dan maar een andere keer. Op de kamer uiteraard het verslag gemaakt en ons zelf vermaakt.