Di 12-06-2012 Nine Mile - Dunn's River Falls

Gisteravond diner gehad in Don Pablo Gourmet restaurant. Een echt, zelfs redelijk sjiek, restaurant. Marieke had soep besteld met champignons en ik zalm met roomkaas. Marieke kreeg haar, hele grote, bord met een soort van eilandje in het midden met iets er in gestoken wat wel een veertje leek. We zaten al naar elkaar te kijken van “wat is dat nou …” toen de ober met een kannetje kwam en dat leeg goot in het bord, dat was dus de soep. En het “veertje” was een stukje spek gestoken in een eilandje van aardappelpuree? Als hoofdgerecht hadden we beiden chateaubriand, er werd dan aan tafel de worden opgemaakt en gevuld, het vlees werd dan gesneden op een karretje aan tafel. Als toetje hadden we geflambeerde banaan. Dat werd ook op een karretje aan tafel gedaan, erg leuk. Er werd dan verteld wat er allemaal in de pan ging zoals, vet, suiker, ananassap, bananenlikeur, amaretto, kaneel en niet te vergeten …. Bananen. Nou, het smaakte heerlijk.
Vanmorgen op tijd weer opgestaan en ontbeten. Daarna werden we om 8:50 uur opgehaald met een busje. Eerst nog wat mensen ophalen in een ander hotel en vandaar naar Ocho Rios en daarna het binnenland in. Mooie rit. Smalle wegen en erg slecht onderhouden, vooral de binnenwegen. Als eerste rond 10 uur gestopt bij een basis schooltje in Clearmont dacht ik. Dat was erg leuk om te zien. We mochten naar binnen en de kinderen zeiden netjes hallo of goedemorgen, uiteraard in het Engels. Ze waren aan het tekenen, schrijven en lezen. Apart om te zien met wat voor materiaal ze werken. Zelf gemaakte bordjes die aan de muren hangen of aan het plafond met touwtjes. Schriftjes met losse blaadjes en half afgescheurd. Maar er wordt geleerd. Er is een schoolplicht van 6 t/m 16 jaar. Hierna vertrokken, met onderweg een paar fotostops voorbij de plaats Alderton, naar de geboorteplaats en het mausoleum van Bob Marley in Nine Mile. Onderweg werd natuurlijk een cd van Bob Marley gedraaid. Is toch een leuke ervaring. We gingen door een grote poort die werd open gedaan en achter ons weer dicht ging. We werden gelijk van alle kanten toegeroepen van achter muurtjes door gaten in muren en zelfs door de kieren van de poort om wiet e.d. te kopen, voorgedraaide stikkies etc. Het mooiste was dat er op de binnenplaats een groot bord stond, in de nationale kleuren, met “no smoking”. Als eerste gingen we via een trap door een souvenirs winkel daarna moesten we even wachten op een gids. Dus kocht ik maar een colaatje voor € 3. Ja, die Jamaicanen zijn niet gek. De rondleiding, met een te gekke gids, startte bij het huis waar Bob Marley was geboren en waar hij 6 maanden heeft gewoond daarna gingen we naar een ruimte met al de gouden- en platina platen van Bob Marley, zijn piano en allerlei verzamelingen van foto’s en gitaar etc. Daarna langs een band die zijn nummers speelden en zongen, niet bijster goed maar wel sfeervol. Toen door een grote poort naar als eerste langs het graf van zijn opa en oma en tante, en nog een klein graf, van moeders kant. Daarna iets verder moesten we onze schoenen uitdoen en gingen we naar het graf van zijn moeder. We mochten daar niet filmen of fotograferen, jammer. Aansluiten wat gebabbel over hoe ze leefden en woonden en toen mochten we het huis in waar hij vanaf 6 maanden tot zijn 16e jaar had gewoons voordat hij naar Kingston vertrok. Was een kamer en een slaapkamer. Daarna gingen we het mausoleum van Bob Marley zelf in. Weer niet filmen en fotograferen. Marieke had een kaarsje gekocht om te branden bij het graf, vond ze leuk. Ze mocht met het brandende kaarsje om het graf heen lopen en daarna uitblazen en neerzetten tegen de basis van het graf. Ik verdenk ze er van dat ze die weer hergebruiken :). Af en toe werd er weer een jointje aangeboden onderweg, wel leuk. Rond 12 uur vertrokken we weer bij Bob Marley en reden weer terug naar Ocho Rios waar we hebben geluncht in een lokale tent. Was best lekker en niet duur. Hier was de cola b.v. maar € 0,85 en we hadden cheeties. Een soort van grote soufflees met vlees en eentje met vlees en kaas. Die met vlees was best erg pittig vonden wij, die met vlees + kaas was heerlijk. Toen zijn we naar een shopping centrum gereden en konden we 45 minuten shoppen. Nou, je begrijpt, dat is veeeeeeeel te kort. Maar wel een indruk opgedaan wat we eventueel zouden kunnen kopen als souvenir voor ons of anderen. Toen ging het richting Dunn’s River Falls. De enige waterval in Jamaica die in zee uitloopt. Hier kun je met speciale waterschoenen vanaf het laagste punt de waterval beklimmen tot bovenaan toe. Aangezien wij niet weten hoe diep sommige stukken zijn en hoe sterk de stroming besloten wij de wandelpaden en trappen naast de waterval te nemen. Ook omdat ik dan kon filmen en foto’s maken. Via het water was dat niet mogelijk want dan moest je alles in de bus laten. Was een schitterende waterval en leuke tocht. Een volgende keer gaan we toch ook door het water. Het leek en klonk in 1e instantie erger dan het was. Marieke is ook enkele keren het water in gegaan onderweg. Er waren nl. onderweg enkele plekken waar je in of uit het water kon via een trapje. Zo heeft ze toch in de waterval gestaan en foto’s gemaakt. Ik heb alleen alles gefilmd vanaf de kant. Maar het is een mooie waterval. De plaatjes spreken voor zich. Tegen 17 uur waren we terug in ons hotel. Het is ondertussen bewolkt geworden maar op het balkon is het fantastisch. Straks weer douchen en op naar het buffet restaurant.